حتماً شما با این جملات آشنا هستید؛ من خیلی استرس دارم، چقدر سخته اینجا صحبت کردن، بنده سخنران نیستم و اهل سخنرانی کردن هم نبودم و نخواهم بود، قصد صحبت نداشتم، نمی خواهم وقتتون رو بگیرم، موضوعی که می خواهم درباره اش صحبت بکنم، برای خودم خیلی جالبه. شاید برای شما هم جالب باشد. ببخشید که وقتتون را می گیرم. به این گونه جملات اصطلاحاً خودزنی کردن می گوییم که بسیاری از سخنرانان به اشتباه، آن را در سخنرانی و صحبت خودشان وارد می کنند.

این آموزش صوتی را در زیر بشنوید:

متن این فایل صوتی را در زیر بخوانید:

به نام خداوند بخشنده مهربان.

سلام خدمت همه شما دوستان عزیز و گرانقدرم. مخاطبان فرهیخته باشگاه مهارت اوج، امیدوارم که حالتان خوب باشد. بنده علی رضوانی تبار (کلیک کنید) هستم، مدرس فن بیان و مهارت های ارتباط کلامی. 

در این فایل صوتی قصد دارم در رابطه با یکی دیگر از اشتباهات رایج در سخنرانی که متأسفانه خیلی از ما ها به آن دچار هستیم، صحبت بکنم. صحبتم را اینطوری شروع می کنم؛ حتماً شما با این جملات آشنا هستید؛ من خیلی استرس دارم، چقدر سخته اینجا صحبت کردن، بنده سخنران نیستم و اهل سخنرانی کردن هم نبودم و نخواهم بود، قصد صحبت نداشتم، نمی خواهم وقتتون رو بگیرم، موضوعی که می خواهم درباره اش صحبت بکنم، برای خودم خیلی جالبه. شاید برای شما هم جالب باشد. ببخشید که وقتتون را می گیرم. این جملات اصطلاحاً خودزنی کردن هست که بسیاری از سخنرانان به اشتباه، آن را در سخنرانی و صحبت خودشان وارد می کنند. نکته ای که باید به اون توجه بکنیم این است که اگر شما استرس دارید، اگر سخت­تان هست که صحبت بکنید در مقابل چنین جمعی، اگر سخنرانی نیستید و اهل سخنرانی کردن نیستید یا اگر قصد صحبت ندارید، چرا الآن در مقابل جمع ایستادید و قرار هست برای آنها صبت بکنید؟ اگر موضوعی که برای خودتان جالب هست شک دارید که برای مخاطبتان جالب باشد چرا که می گویید شاید براتون جالب باشد، چرا این موضوع را اصلاً می خواهید بیان بکنید؟ در یک جمله "اگر شما نسبت به خودتون حس خوبی نداشته باشید و با تردید در رابطه با خودتون عمل بکنید، نباید انتظار داشته باشید که مخاطبان شما نسبت به شما حس خوبی داشته باشند. ما به این کار در سخنرانی می گوییم خودزنی کردن. لطفاً زمانی که قصد سخنرانی دارید، خودزنی نکنید. یعنی جایگاه خودتون را با جملاتی که خدمتتون عرض کردم یا جملاتی شبیه به این اصلاً در نگاه به مخاطبتان پایین نیارید؛ چراکه اگر شما به فرض استرس داشته باشید، مخاطب در وهله اول شاید متوجه این استرس نشده باشد و با این توضیح شما که من استرس دارم، مخاطب این رو متوجه می شود و حساس می شود روی این موضوع. یا اگر موضوعی که می خواهید در رابطه با اون صحبت بکنید، شک دارید برای مخاطبتون جالب باشد، اصلاً بیان نکنید؛ چراکه شاید این موضوع واقعاً جالب باشد و با این صحبت شما با یک زمینه ذهنی به موضوع شما نگاه بکند که احتمالاً برای من این موضوع جذاب نخواهد بود. و اگر در همان ابتدای صحبت، به مخاطبتون بگویید که بنده سخنران نیستم، مخاطب پیشاپیش یک تصویر از شما در ذهنش ایجاد می کند که شما سخنران نیستید و به یک قضاوت قبل از عمل شما می رسد. پس این نکته را در نظر داشته باشید؛ حتی اگر مشکلی در صحبت شما هست، نیاز نیست که آن را بیان بکنید، اصطلاحاً خودزنی نکنید. چراکه موضع خودتان را در مقابل مخاطب پایین می آورید و تأثیر کلامتان و نفوذ کلامتان به مراتب کاهش پیدا می کند. بسیاری از مشکلاتی که شما در ذهن خودتان تصور می کنید، فقط یک تصور هست و مخاطب اصلاً متوجه آنها نمی شود، اما با خودزنی کردن و اعلام آنها به مخاطب می گویید که به این نکات بد و منفی من توجه بکنید. پس از این به بعد به خودتان قول بدید که هنگام صحبتتان خودزنی نکنید. موفق و پیروز و در اوج باشید. تا فایل بعد با همه شما خداحافظی می کنم.