1. صرفاً منعکس‌کننده‌ی حقايق باشد و در هیچ موردي اطمينان بيجا و غير مستند ندهد؛
به‌عنوان‌مثال، نقل‌قول‌ها بدون تحريف و با دقت تمام آورده شوند؛ چراکه سبب می‌شود خواننده گزارش، به آن اعتماد نکند.
2. عقايد، احساس و سليقه در آن مداخله نكرده باشد؛
عدم دقت در ارائه مطالب درست به گزارش خلل وارد می‌کند و چه‌بسا حقيقتي را وارونه جلوه دهد و سرنوشت فرد يا افرادي را دگرگون سازد.
3. سرشار از اطلاعات لازم و كافي باشد؛
منظور از لازم و کافی بودن این است که خيلي مفصل یا مختصر نباشد؛ يعني به‌اندازه‌ای باشد كه همه نكات قابل‌ذکر را در برگيرد و از طرفي در خواننده ايجاد خستگی نكند؛ بلكه رغبت و علاقه‌ی او را به خواندن و مطالعه برانگيزد تا خواننده، آن را به‌طور دقيق و جزءبه‌جزء درك نمايد.
4. به‌طور صحيح و منظم تقسیم‌بندی شده باشد؛
تقسیم‌بندی مطالب با استفاده از فصل‌بندی، پاراگراف‌بندی و وجود تیتر برای هر قسمت، از مبهم بودن گزارش جلوگیری می‌کند.
5. از صفت تازگي و ابتكار برخوردار باشد؛
به‌گونه‌ای که به حل مسائل و مشكلات و ازدياد معلومات كمك كند تا مخاطب با خواندن آن احساس کند چیزی به دانسته‌هایش افزوده یا دغدغه‌ای رفع شده است.
6. بر اساس تفكري صحيح و منطقي تدوین‌شده و از حدس، احتمال و تناقض به دور باشد؛
یعنی از اظهارنظر صريح و قطعي درباره‌ی مسائل مشكوك و اظهارات مبهم دور باشد. در این صورت خواننده به آن اعتماد كرده و در گزارش تضاد و دوگانگي نمی‌بیند.
7. قواعد درست‌نویسی و سجاوندی در آن رعايت گردد؛
زیرا ضعف انشا و جمله‌بندی موجب نارسایی می‌شود و نیز خیلی اوقات عدم استفاده درست از این قواعد و نشانه‌گذاری‌ها سبب ایجاد سو تفاهم در مخاطب می‌شود.
قواعد درست‌نویسی و سجاوندی
8. از روش تحقيق درست و اصولي استفاده شود؛
این روش تحقیق سبب می‌شود، گزارش، درست و قطعی نوشته شود.
9.اظهارنظر با استفاده از ارائه آمار و ارقام و جداول باشد؛
در غیر این صورت ارزش گزارش را در نظر خواننده پايين می‌آورد؛ زيرا اظهارنظر قطعي از جمعيت و توليد و مصرف و يا افراد، مانند: وضعيت كارخانه و يا تعداد كاركنان يك موسسه، وقتي ارزش دارد كه مبتني بر آمار و ارقام و جداول دقيق و درست باشد.